وضعیت سلامت جسمانی و رفتاری در دانش آموزان دختر ۱۱-۷ ساله جنوب شهر مشهد

مقدمه: اختلالات جسمانی و رفتاری سبب بروز بسیاری از مشکلات دوران کودکی و نوجوانی می شود که شیوع آن در مناطق مختلف ایران و جهان متفاوت است و آگاهی از این اختلالات امکان برنامه ریزی برای پیشگیری و توانمند سازی دانش آموزان و خانواده های آنان در مواجه با این مشکلات را فراهم خواهد کرد، لذا این مطالعه با هدف تعیین اختلالات جسمانی و رفتاری در دانش آموزان دختر 11-7 ساله جنوب شهر مشهد انجام شد. روش: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- مقطعی در نیم سال دوم تحصیلی 91-1390 بر روی 298 کودک 7 تا 11 ساله دختر که در مقطع اول تا پنجم ابتدایی در مدارس جنوب شهر مشهد مشغول به تحصیل بودند انجام شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل متر، ترازو، گوشی پزشکی، فشار سنج، چوب زبانی، چراغ قوه، تابلوی اسنلن، تست نجوا، فرم مشخصات فردی و چک لیست بررسی مشکلات جسمانی و رفتاری بود. داده ها به کمک آزمونهای آماری تی مستقل، دوجمله ای، مجذور کای و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: 27/2درصد از کودکان سابقه یک بیماری و 23/5 درصد از کودکان سابقه حداقل یک بیماری در خانواده را ذکر کرده اند. در میان اختلالات جسمی، پوسیدگی دندان با فراوانی84/2 درصد بیشترین شیوع و اختلالات ستون فقرات با 2 درصد کمترین میزان شیوع را دارا بودند. در بین اختلالات رفتاری، بیشترین میزان شیوع مربوط به ناخن جویدن با میانگین (0/51±3/58) و کمترین میزان شیوع مربوط به لکنت زبان در هنگام مواجه با استرس با میانگین (0/75±3/03) از نمره کلی 4 بود. همچنین مشخص شد که ارتباط معنی داری بین مقطع تحصیلی و شیوع اختلال رفتاری وجود دارد به طوری که شیوع اختلالات رفتاری کودکانی که در پایه پنجم ابتدایی تحصیل می کردند بیشتر از سایر پایه های تحصیلی بوده است (0/05>p). نتیجه گیری: مقایسه نتایج با استانداردهای بین المللی میانگین رشد کودکان نشان داد که قد و وزن اکثریت دانش آموزان دختر ابتدایی جنوب شهر مشهد با استانداردهای بین المللی همخوانی ندارد و در بیشتر مطالعات منحنی های قد و وزن کودکان و نوجوانان ایرانی نسبت به nchs کاهش دارد که همین امر ضرورت تدوین استانداردهای محلی و بومی برای هر منطقه را بیان می کند. همچنین مشخص شد که شیوع بالایی از اختلالات جسمانی و رفتاری در دانش آموزان دختر مناطق جنوب شهر مشهد وجود دارد.